زمان مورد نیاز برای مطالعه این مطلب : 5 دقیقه
برای دستیابی به خواص مورد نظر بتن یا اصلاح آن می‌توان یک ماده افزودنی شیمیایی به بتن اضافه کرد. علاوه بر سیمان، مواد افزودنی دیگری مانند آب و سنگدانه نیزمعمولاً بلافاصله قبل یا در طول فرآیند اختلاط به بتن اضافه می‌شود. به منظور کاهش هزینه ساخت و ساز با بتن، یا برای اطمینان از برخی خواص مورد نیاز یا کیفیت بتن عمل آوری شده، می‌توان مواد افزودنی را به آن اضافه کرد. اگر در طول فرآیند ساخت و ساز مشکلی برای بتن ایجاد شود، می توان از افزودنی‌ها به عنوان یک عامل فوریتی جهت جلوگیری از خراب شدن بتن استفاده کرد. با استفاده از افزودنی‌های بتن می‌توان کیفیت بتن، مدیریت زمان، شتاب یا تأخیر در زمان گیرش و غیره را بهبود بخشید.
افزودنی های کاهش دهنده زمان گیرش آب بندی بتن عبارتند از مواد شیمیایی محلول در آب که گیرش سیمان را به تأخیر می‌اندازند. این مواد تمایل چندانی به حالت پلاستیکی یا شکل پذیری نداشته و تأثیر ناچیزی بر میزان نیاز به آب یا سایر خواص بتن دارند. افزودنی های کاهش دهنده گیرش نه تنها زمان گیرش سیمان را به تأخیر می اندازند، بلکه میزان کار پذیری اولیه بتن را با شکل پذیر کردن آن یا کاهش میزان آب مورد نیاز افزایش می‌دهند. اکثر مواد افزودنی کاهش دهنده گیرش موجود در بازار از این نوع هستند. در اینجا افزودنی های مورد استفاده در بتن را به دو گروه عمده طبقه بندی می‌کنند – افزودنی‌های معدنی و افزودنی‌های شیمیایی.
استفاده از کاهش دهنده‌های زمان گیرش در سطوح بتنی جاده، حمل و نقل به نقاط دورتر را امکان‌پذیر می‌سازد، لذا از این طریق هزینه جابجایی کارخانه‌های اختلاط مرکزی حذف می‌شود. این امر باعث می‌شود تا زمان بیشتری برای ساختن بافت بتنی سطح جاده یا شیار بندی آن در اختیار داشته باشیم. همچنین زمان بیشتری را برای انجام عملیات پرداخت دستی روی لبه های انواع بلوک بتنی در ابتدا و انتهای روز تولید در اختیار ما قرار می‌دهد و به از بین بردن اتصالات سرد در هنگام روسازی دو لایه‌ای بتنی مسیرهای آمد و رفت کمک می‌کند و در هنگام خرابی تجهیزات راهسازی، زمان کافی برای تعمیر آنها خواهیم داشت. با کاهش میزان آب، استحکام نهایی بتن افزایش می‌یابد، همان طور که با کاهش مواد نرم کننده نیز این اتفاق می‌افتد. با افزایش زمان گیرش، یک ماتریس سیمانی منظم‌تر، کوچکتر و متراکم‌تر و با سرعتی آهسته‌تر تشکیل می‌شود. همچنین استحکام نهایی بتن در مقایسه با یک مخلوط سیمانی بدون مواد کاهش دهنده زمان گیرش با همان نسبت آب به بتن، بیشتر است.
با استفاده از افزودنی ایجادکننده حباب هوا، تعداد زیادی حباب ریز یکنواخت، بادوام و سربسته در فرآیند اختلاط بتن به دام می‌‌افتند و باعث کاهش میزان جداشدگی مخلوط بتن و بهبود کار پذیری آن شده و همچنین قابلیت ضد یخ بودن و دوام بتن را افزایش می‌دهند. افزودنی‌های ایجادکننده حباب هوا، باعث ایجاد یک سیستم حفره-هوای پایدار در بتن و افزایش دوام و قوام آن میشوند؛ و می توانند کارپذیری مخلوط های بتنی را بهبود بخشند. حباب‌های بسته مانند گوی هایی عمل می‌کنند که می‌توانند اصطکاک بین ذرات سیمان را کاهش و در نتیجه تحرک آنها را آسانتر کنند.
این امر باعث می‌شود تا مقدار کنترل‌شده‌ای از هوا (به شکل میلیون‌ها حباب ریز غیرادغام شونده که در حین اختلاط در سرتاسر بتن پخش میشوند)، بدون تغییر قابل توجهی در میزان گیرش یا سرعت سخت شدن بتن، وارد آن شوند. در صورت ورود مقدار مشخصی از هوا به داخل بتن، کارپذیری و دوام بتن افزایش می‌یابد. ترکیباتی که می‌توان از آنها برای این منظوراستفاده کرد عبارتند از: رزین‌های چوب طبیعی، چربی‌ها، لیگنوسولفونات‌ها، آلکیل سولفات‌ها، نمک‌های سدیم موجود در نفت خام و سولفونیک اسیدها. حباب سازی در بتن عبارت است از ایجاد حباب‌های ریز هوا در بتن جهت نیل به هدف مورد نظر.
| انواع افزودنی‌های شیمیایی بتن | انواع افزودنی‌های شیمیایی بتن |
|---|---|
| افزودنی‌های افزایش دهنده زمان گیرش بتن | افزودنی‌های ایجاد کننده حباب در بتن |
| افزودنی‌های کاهش‌دهنده آب | افزودنی‌های تسریع‌کننده زمان گیرش |
| فوق روان کننده‌ها | افزودنی‌های ضد خوردگی. |
از افزودنی‌های کاهش دهنده آب برای افزایش مقاومت و کار پذیری بتن و کاهش هزینه‌ها استفاده می‌شود. آنها از ترکیبات آلی یا مخلوطی از ترکیبات آلی و معدنی تشکیل شده‌اند که باعث کاهش نیاز آبی مخلوط در یک اسلامپ معین میشوند. کاهش نیاز آبی بتن می‌تواند منجر به کاهش نسبت مقدار آب به سیمان برای مقدار معینی از اسلامپ بتن و سیمان خشک، و افزایش مقدار اسلامپ مورد نیاز برای همان نسبت آب به سیمان و سیمان خشک یا مصرف کمترسیمان شود. همچنین افزودنی‌های کاهش دهنده مصرف آب باعث کاهش جداشدگی بتن و بهبود وضعیت جریان‌پذیری آن میشوند.
بنابراین، از آنها معمولاً در فرآیند پمپاژ بتن نیز استفاده می‌شود. افزودنی‌های کاهش‌دهنده آب عموماً به سه گروه تقسیم میشوند: افزودنی‌های با برد کم، برد متوسط و برد بالا. مواد افزودنی کاهش‌دهنده آب اساساً بارهای سطحی ذرات جامد را خنثی کرده و باعث میشوند که همه سطوح بارهای مشابهی را حمل کنند. از آنجایی که ذرات با بارهای مشابه یکدیگر را دفع می‌کنند، امکان لخته شدن ذرات سیمان را کاهش و پراکندگی ذرات را بهبود می‌بخشند. آنها همچنین ویسکوزیته (گرانروی) ملات را کاهش داده و باعث شل شدن و روانی بیشتر بتن میشوند.
از افزودنی های تسریع کننده می‌توان برای افزایش سرعت سفت شدن یا گیرش بتن یا سرعت سخت شدن و افزایش مقاومت زود هنگام آن استفاده کرد تا امکان ضربه زدن به قالب و خارج شدن سریعتر بتن از آن فراهم شود. بیشتر شتاب دهنده‌ها به جای هر دوی این کاربردها، فقط یکی را دارا هستند. در مواردی که استحکام سریع بتن مد نظر است، می‌توان از شتاب دهنده‌ها و فوق روان‌کننده‌ها به ویژه در دماهای پایین تر استفاده کرد.
افزودنی‌های تسریع کننده، بر سرعت واکنش‌های بین سیمان و آب تأثیر می‌گذارند و به طور کلی میزان هیدراتاسیون را افزایش می‌دهند. بنابراین، استفاده از شتاب دهنده‌ها در بتن، باعث کوتاه شدن زمان گیرش و/یا افزایش مقاومت اولیه می‌شود. این نوع افزودنی‌های شیمیایی، بلافاصله قبل یا در حین اختلاط به هر بچ بتن اضافه میشوند. شتاب دهنده‌ها باعث گیرش سریعتر بتن یا به عبارتی افزایش سرعت هیدراتاسیون میشوند. در عین حال، آنها استحکام بتن را افزایش داده و بنابراین زمان گیرش یک ورقه بتنی را کوتاهتر می کنند.
محاسبه استحکام بتن و سیمان بر اساس گذشت زمان
فوق روان کننده‌ها که تا حد زیادی مصرف آب را کاهش می‌دهند، به صورت افزودنی در ساخت بتن با مقاومت بالا استفاده میشوند. روان کننده‌ها ترکیباتی شیمیایی هستند که امکان تولید بتن با تقریباً 15 درصد آب کمتر را فراهم می‌کنند. فوق روان کننده‌ها، مصرف آب را بیش از 30 درصد کاهش می‌دهند. این مواد افزودنی شیمیایی هستند که به بتن افزوده میشوند تا قابلیت جریان پذیری آن را بهبود بخشند و میزان آب بتن را کاهش و مقاومت و دوام آن را افزایش دهند. آنها موجب کاهش میزان آب، بدون لطمه زدن به کار پذیری بتن میشوند. فوق روان کننده‌ها به منظورتولید بتن روان جهت استفاده در مکان‌های غیرقابل دسترس، طبقات و یا جاهایی که نیاز به بتن‌کاری سریع دارد، استفاده میشوند.
بتن روان به بتنی گفته می‌شود که دارای خاصیت خود روان شوندگی و خود تراکمی باشد. همچنین از فوق روان کننده ها برای تولید بتن با مقاومت بالا و کارپذیری بالا استفاده می‌شود. با استفاده از فوق روان کننده‌ها، می‌توان بتن روان را با نسبت آب به سیمان کمتر از 25/0 یا حتی کمتر تولید کرد.
مواد افزودنی ضد خوردگی باعث غیرفعال‌تر شدن آرماتورها و سایر بتن‌های مسلح در مقابل هوا و زنگ زدگی میشوند. حتی هنگامی که خاصیت غیرفعالی بتن در اثر ورود کلرید یا کربناته شدن آن از بین می‌رود، وجود این مواد ضد خوردگی باعث جلوگیری از فرسایش وخوردگی بتن می‌شود. آنها در حین تولید بتن به آن اضافه میشوند و تحت عنوان مواد شیمیایی ضد خوردگی «یکپارچه» شناخته میشوند. مواد به اصطلاح «ضد خوردگی مهاجر» که درتولید بتن سخت استفاده میشوند، جزو مواد افزودنی محسوب نمی‌شوند. مواد افزودنی ضد خوردگی تأثیر اندکی بر استحکام و گیرش سریع و کند بتن دارند. هدف از افزودن این نوع مواد، افزایش دوام طولانی مدت بتن مسلح از طریق غیرفعال کردن آن در مناطق کاتدی و/یا آندی فولاد تعبیه شده در بتن است.
هر نوع افزودنی شیمیایی دارای ویژگی‌های منحصر به فرد و ترکیب مواد خاص خود است. بسیار مهم است که قبل از استفاده از هر یک از این مواد، موارد کاربرد آنها را بدانید. پیشنهاد می‌شود در هنگام انتخاب آنها از نظر متخصصان این حوزه استفاده شود.
شرکت قالب سازی قادری با سالها تجربه یکی از بزرگترین تولید کننده ها در زمینه فروش قالب فلزی بتن اصفهان می باشد جهت استعلام انواع محصول مانند : جک سقفی در اصفهان ، تجهیزات قالب بندی بتن در اصفهان با بهترین کیفیت با ما در تماس باشید .
دیدگاه خود را در مورد این مقاله با ما به اشتراک بگذارید: